MEHMET YILDIZ

   Yorgun Adımların Ardında          Her sabah güne, adeta bir ritüel haline getirdiği bir alışkanlıkla başlar. Evinin kapısından çıkar, yavaş adımlarla, ama bir o kadar kararlı bir şekilde, camiye doğru yol alır. Camii ile ev arasındaki mesafe, fiziksel olarak belki kısa, ama yaşlı adam için bu mesafe, hayatın ona sunduğu zorlukların simgesidir. Yorgun bacakları, yılların verdiği ağırlığı hissederken, yaşadığı her gün, bir mücadele ve sabırla geçer namazın verdiği huzur hayatın tüm zorluklarını unutturul. Yüzü, zamanın izlerini taşımasına rağmen, hâlâ bir nurla parlamaktadır. Bu nur, yaşamının her aşamasında biriktirdiği deneyimlerin, hayata olan sevginin ve her bir insana gösterdiği derin şefkatin yansımasıdır. Çocuklara karşı olan ilgisi ve merhameti, onun en belirgin özelliğidir. Bebeklere yaklaştığında, sevecen bakışları ve tatlı gülümsemesi, tüm yorgunluğunu unutturur. Onlara dokunmak, başlarını okşamak, sanki hayatın en anlamlı anlarından biridi...

  Aidiyet Sınırlarında Adalet: Haksızlığa Karşı Duyarlılığın Çelişkileri      Toplumların kolektif vicdanı, çoğu zaman aidiyet duygusuyla şekillenir. Aynı din, aynı ırk veya benzer düşünce yapısına sahip kişilere karşı daha duyarlı oluruz; haksızlığa uğradıklarında yardım elini uzatır, onların acılarını kendi acımız gibi hissederiz. Bu, insanlığın temel bir yönüdür, benzerlikler üzerinden kurulan dayanışma ve ortaklık hissi. Aynı dine veya ırka sahip olan kişilerin çektiği acılar, adeta bizim acılarımız gibi görünür.      Ancak bu duyarlılık, dışarıdan gelen bir acıyı aynı şekilde kavrayıp anlamayı zorlaştırabilir. Farklı bir din, ırk veya düşünce yapısına sahip olanların yaşadığı haksızlıklar, çoğu zaman göz ardı edilir. Bu, bazen bilinçli bir tercih değil, kültürel ve toplumsal sınırların bir tezahürü bazende ırkçılığın verdiği dürtü ile bilinçli bir tercih olur. Kendi kimliğimize ait olmayan acılar, çoğu zaman gözlerimizden kayar, belki de önemsiz ...