Odam, Anılarım ve Huzur (Deneme)

 

Odam, Anılarım ve Huzur (Deneme)



    Odamın kapısını açtığımda, huzur dolu bir dünyanın eşiğine adım atmış gibi hissediyorum. Her sabah, yumuşak ışıklarla dolan oda, sıcaklığıyla beni sarıyor. Pencerelerden süzülen gün ışığı, odanın her köşesine yayılan bir sükûnet perdesi gibi. Kanepelerin sessizliği, kitapların ve tabloların getirdiği anılarla dolu.

     Duvarların üzerinde asılı duran büyük manzara tablosu, geçmiş zamanlardaki güzel anları hatırlatıyor. Eskiye dair kareler, Enes, Yekcan, Nurullah, Emre ile geçirdiğimiz mutlu günler... 

    O zamanlar odam, hayallerimin sığınağıydı.

    Kitaplarımın kokusu, raflarda sıralı duran her bir cilt, bilgi ve hikayelerin büyülü dünyasına açılan kapılar gibi. Onları elime aldığımda, zamanın durduğunu hissediyorum. Sayfalar arasında kaybolmak, hayal gücümle dünyaları aşmak, benim için sadece bir eylem değil, ruhumu besleyen bir ritüel haline geldi.

    Odamın bir köşesinde asılı duran elif vav tablosu yaratıcının önünde eğilen ben gibiydi...

     Her biri, geçmişin izlerini taşıyan ve beni zamanda geriye götüren özel anlardır. Odanın kapağını açtığımda, o anların kokusunu, seslerini hala duyar gibi olurum.

     Geceleri, pencereden dışarı bakarken yıldızların parıltısını izlemek, odayı sessizliğin ve dinginliğin kucakladığı anlardan biridir. Uykuya dalmadan önce, odamın içindeki huzurun ve güvenin verdiği sıcaklıkla kendimi güvende hissederim. Burası, hayatın karmaşasından uzaklaşıp ruhumu dinlendirdiğim, yeniden doğduğum bir mekandır benim için.

    Odam, huzurun, anıların ve benliğimin derinliklerinde saklı bir köşe gibidir. Burada geçirdiğim her an, zamanın geçişini unutturur ve beni içsel bir yolculuğa çıkarır. Bu odanın duvarları, eşyaları ve her bir detayı, benim için bir zamanlar yaşadığım, yaşadığımı ve yaşayacağımı hatırlatan birer pusuladır...

Bu blogdaki popüler yayınlar

Allah ve İnsan-1

Resim
  Allah ve İnsan-1       İnsan, yeryüzünde var olduğu günden beri, sürekli bir arayış içindedir. En temel sorusu, “Neden varım?”dır. Bu soru, insanın kendi varoluşunu anlamaya yönelik bir çaba ve Allah'ın yüce kudretini kavrayabilme çabasıdır. Çünkü insan, sınırlı bir varlık olarak, sonsuz olanla, yani Allah ile ilişkisini her zaman sorgular.      Allah, yaratan, yaşatan, yöneten ve her şeyin sahibidir, kudretiyle her an her şeyin denetimini elinde tutar. Yüce olan Allah'tır fakat insan, Allahın kudretine ne kadar yakın olabilir? İşte burada insanın sınırları devreye girer. İnsan, yaratılan ve aciz olan bir varlık olarak, Allah’ın sonsuz rahmetine muhtaçtır. Her adımında, her düşüncesinde, her duygusunda, Allah’a ihtiyacı vardır.  Fakat insan, varlığını sadece bedeniyle sınırlı görmemeli; insanın ruhu da vardır. Ruh, insanı Allah’a daha yakın kılmak için bir araçtır. Bu ruh, Allah’a ulaşma isteğiyle yanar, Allahın emirlerine uygun hareket etmeye ç...
Devamı

Hayatın Eski Sırlar Kütüphanesi: Hayatın Anlamı Nedir ?

Resim
  Hayatın Eski Sırlar Kütüphanesi: Hayatın Anlamı Nedir ?      Hayat, gökyüzündeki yıldızlardan düşmüş bir toz parçası gibi parlar, her biri kendi yıldız haritasını çizer. Ve biz, bu göklerin altında, kendi pusulamızla dolaşırız. Yaşamın anlamını aramak, bir masal kitabını çevirirken sayfaların arasında kaybolmak gibidir; her cümlede yeni bir dünya, her paragrafta farklı bir renk buluruz.      Kimi zaman, bu anlamı bir çocuğun masum bakışında ararız, kimi zaman ise bir yaşlının derin gözlerinde. Herkes kendi yolculuğunda, kendi efsanesini oluşturur. Kimi, sevginin ve dostluğun sıcaklığında bulur anlamı, kimi ise yalnızlığın derinliklerinde keşfeder kendini, kimi ise Yaratıcının gölgesinde kendi anlamını bulur.       Düşüncelerimizin gökyüzünde uçuşan kuşlar gibi özgür olduğunu fark ettiğimizde, yaşamın anlamı da bir bulmacadan çok, bir resmin tamamlanmış hali gibi görünür. Her an, her nefes, bir tuvali oluşturur; bizler de bu tuvali renk...
Devamı

İSYANIN FISILTISINDA ADALETİN SECDESİ

Resim
  İSYANIN FISILTISINDA ADALETİN SECDESİ Adaletin gölgesinde kalbim ağır, Yaratanın huzurunda hüküm var. Ne isyan sığar bu küçücük bedene, Ne de suskunluk açar cennetin kilidini. Fısıldar yine ruhumda derin bir yankı, Adaletin terazisi ağır çekmişken, Secde, gerçeği bulduğum tek yer, Sessizce eğilirim secdeye gözyaşıyla. Kaderin çizgisinde yürürken sessiz, Adımlarım ağır, gözlerimde karanlık, Secdeye eğilirken bulurum huzuru, Yaratıcının adaletinde ararım ışığı. Fısıldar ruhum, sönmeyen bir umutla, İsyanım yücelir, göğe yükselir dualarım, Adaletin terazisinde bulurum dengeyi, Yaratıcının merhametinde kaybolurum.
Devamı