Kelimenin Kanatlarında: Kitap ve Kuşun Özgür Yolculuğu,

 Kelimenin Kanatlarında: Kitap ve Kuşun Özgür Yolculuğu

       Kitap ve kuş, iki komşu dünyanın aynı gökyüzü altında buluştuğu, sessiz bir dostluk. Kitap, binlerce insanın uçuştuğu bir evren, sayfalarında gezinen her düşünce, bir yolculuğun kapısının aralar. Kuş ise bu özgürlüğün özgürlüğünü temsil eder; Gökyüzünün derinliklerinde kaybolan, kanat çırptıkça sözcükleri bile hafifletebilen bir varlık. Kitap sayfaları arasında hapsolmuş hikâyeler, bir kuşun kanadında rüzgârla dans etmeyi öğrenir.

      İkisi aslında aynı şeyleri anlatır: Bir yolculuk. Biri zihninin derinliklerine, biri gökyüzünün sonsuzluğuna. Kitap, kapandıkça bilgilerini hapseder, kuş ise kanat çırptıkça yeni ufuklar sağlar. Kitap, sessizliğin içindeki fırtına ise kuş göğün sakinliğinde saklanan coşku. Biri bilgeliği taşır, özgürlüğün özgürlüğünü taşır.

       Kitap, bir kafes gibidir ama kuş, o kafesin bile üstünden uçup gider, kitaptaki satırlar arasında dolaşan hayallerin kanatlanmış hali olur. İkisi de özgürlüğün farklı yüzleri. Kitap, insanın yere düştüğünü düşündüren, ağırlaştıran; kuş ise o elastikliğin hafifliğinde uçup giden bir nefes gibi.

       Bir kitap dolabı aralandığında, kuş da uçmaya başlar. Ve sayfası çevrildiğinde, o kuş biraz daha yükselir gökyüzüne. Belleğin bilgileriyle ağırlaşan insan, kuşun hafifliğiyle tekrar özgürlük bulur. Düşünceler kelimelerde kök salar, ama hayaller kuşun kanadında gökyüzüne karışır. Kitap bölümleri taşır, kuş ise o yapıları derinlerinde gizlenen özgürlüğü. İki kişiden farklı dünyalara gidebilmek; biri geçmişin izlerini, diğer geleceğin izlerini.

       Kitap, yere basan gerçeklik, kuş göğe uzanan umuttur. Albümlerin ağır ciltleri insanların düşüncelerine zincirlerken, kuş her şeyi geride bırakıp yeni bir dünyaya kanat açıyor. Sonunda insan hem bir kitap hem bir kuş olur; ayaklar yerde, ama gözler her zaman gökyüzünde.

Not: Fotoğraf, Van'da gökyüzü

Bu blogdaki popüler yayınlar

Allah ve İnsan-1

Resim
  Allah ve İnsan-1       İnsan, yeryüzünde var olduğu günden beri, sürekli bir arayış içindedir. En temel sorusu, “Neden varım?”dır. Bu soru, insanın kendi varoluşunu anlamaya yönelik bir çaba ve Allah'ın yüce kudretini kavrayabilme çabasıdır. Çünkü insan, sınırlı bir varlık olarak, sonsuz olanla, yani Allah ile ilişkisini her zaman sorgular.      Allah, yaratan, yaşatan, yöneten ve her şeyin sahibidir, kudretiyle her an her şeyin denetimini elinde tutar. Yüce olan Allah'tır fakat insan, Allahın kudretine ne kadar yakın olabilir? İşte burada insanın sınırları devreye girer. İnsan, yaratılan ve aciz olan bir varlık olarak, Allah’ın sonsuz rahmetine muhtaçtır. Her adımında, her düşüncesinde, her duygusunda, Allah’a ihtiyacı vardır.  Fakat insan, varlığını sadece bedeniyle sınırlı görmemeli; insanın ruhu da vardır. Ruh, insanı Allah’a daha yakın kılmak için bir araçtır. Bu ruh, Allah’a ulaşma isteğiyle yanar, Allahın emirlerine uygun hareket etmeye ç...
Devamı

Hayatın Eski Sırlar Kütüphanesi: Hayatın Anlamı Nedir ?

Resim
  Hayatın Eski Sırlar Kütüphanesi: Hayatın Anlamı Nedir ?      Hayat, gökyüzündeki yıldızlardan düşmüş bir toz parçası gibi parlar, her biri kendi yıldız haritasını çizer. Ve biz, bu göklerin altında, kendi pusulamızla dolaşırız. Yaşamın anlamını aramak, bir masal kitabını çevirirken sayfaların arasında kaybolmak gibidir; her cümlede yeni bir dünya, her paragrafta farklı bir renk buluruz.      Kimi zaman, bu anlamı bir çocuğun masum bakışında ararız, kimi zaman ise bir yaşlının derin gözlerinde. Herkes kendi yolculuğunda, kendi efsanesini oluşturur. Kimi, sevginin ve dostluğun sıcaklığında bulur anlamı, kimi ise yalnızlığın derinliklerinde keşfeder kendini, kimi ise Yaratıcının gölgesinde kendi anlamını bulur.       Düşüncelerimizin gökyüzünde uçuşan kuşlar gibi özgür olduğunu fark ettiğimizde, yaşamın anlamı da bir bulmacadan çok, bir resmin tamamlanmış hali gibi görünür. Her an, her nefes, bir tuvali oluşturur; bizler de bu tuvali renk...
Devamı

İSYANIN FISILTISINDA ADALETİN SECDESİ

Resim
  İSYANIN FISILTISINDA ADALETİN SECDESİ Adaletin gölgesinde kalbim ağır, Yaratanın huzurunda hüküm var. Ne isyan sığar bu küçücük bedene, Ne de suskunluk açar cennetin kilidini. Fısıldar yine ruhumda derin bir yankı, Adaletin terazisi ağır çekmişken, Secde, gerçeği bulduğum tek yer, Sessizce eğilirim secdeye gözyaşıyla. Kaderin çizgisinde yürürken sessiz, Adımlarım ağır, gözlerimde karanlık, Secdeye eğilirken bulurum huzuru, Yaratıcının adaletinde ararım ışığı. Fısıldar ruhum, sönmeyen bir umutla, İsyanım yücelir, göğe yükselir dualarım, Adaletin terazisinde bulurum dengeyi, Yaratıcının merhametinde kaybolurum.
Devamı