Doğanın Fısıldadığı Sessizlik: Yaradanı Unutmanın Yanlışı

 Doğanın Fısıldadığı Sessizlik: Yaradanı Unutmanın Yanlışı




      Doğanın sessiz dili, insanın ruhuna bir şeyler fısıldar. Ancak bazen, bu fısıldamalar arasında kayboluruz; gökyüzüne, ağaçların dallarına ya da akarsulara el açarız. Oysa, insanoğlunun doğanın sunduğu nimetlere olan hayranlığı, ona tapma noktasına varabilir. Allah'ın yarattığına, yaratıcısının yerine geçerek, ondan yardım istemek, ruhun derinliklerindeki boşluğu doldurmaz.

      İnsanın doğa ile kurduğu ilişki, ona bir dost değil, bir temel araç gibi bakmasıyla sarsılır. Her yaprak, her çiçek, her damla su, yüce bir yaratılışın parçasıdır; ancak bu, onlara dua etmemiz ve doğadan yardım isteyeceğimiz anlamına gelmez. Bazen yeşilin içinde kayboluruz, ama gerçek kayboluş, kalbimizi yüce Allah'ın kollarından kopardığımızda başlar.

      Oysaki yardım doğadan değil, her şeyin yaratıcısından gelir. Suların, rüzgarın serinliğinde, yüreğimizde hissettiğimiz huzur, bize hatırlatır ki; varlık, bir bütünün parçasıdır. İnsanoğlu, doğadan değil, özünden, yaratandan medet ummalıdır. Çünkü yalnızca O, gerçek güç ve kudret sahibidir; her şeyin özünde saklıdır.


Not: Fotoğraf Van/Tuşba iskele mahallesi sahili


Bu blogdaki popüler yayınlar

Allah ve İnsan-1

Resim
  Allah ve İnsan-1       İnsan, yeryüzünde var olduğu günden beri, sürekli bir arayış içindedir. En temel sorusu, “Neden varım?”dır. Bu soru, insanın kendi varoluşunu anlamaya yönelik bir çaba ve Allah'ın yüce kudretini kavrayabilme çabasıdır. Çünkü insan, sınırlı bir varlık olarak, sonsuz olanla, yani Allah ile ilişkisini her zaman sorgular.      Allah, yaratan, yaşatan, yöneten ve her şeyin sahibidir, kudretiyle her an her şeyin denetimini elinde tutar. Yüce olan Allah'tır fakat insan, Allahın kudretine ne kadar yakın olabilir? İşte burada insanın sınırları devreye girer. İnsan, yaratılan ve aciz olan bir varlık olarak, Allah’ın sonsuz rahmetine muhtaçtır. Her adımında, her düşüncesinde, her duygusunda, Allah’a ihtiyacı vardır.  Fakat insan, varlığını sadece bedeniyle sınırlı görmemeli; insanın ruhu da vardır. Ruh, insanı Allah’a daha yakın kılmak için bir araçtır. Bu ruh, Allah’a ulaşma isteğiyle yanar, Allahın emirlerine uygun hareket etmeye ç...
Devamı

Hayatın Eski Sırlar Kütüphanesi: Hayatın Anlamı Nedir ?

Resim
  Hayatın Eski Sırlar Kütüphanesi: Hayatın Anlamı Nedir ?      Hayat, gökyüzündeki yıldızlardan düşmüş bir toz parçası gibi parlar, her biri kendi yıldız haritasını çizer. Ve biz, bu göklerin altında, kendi pusulamızla dolaşırız. Yaşamın anlamını aramak, bir masal kitabını çevirirken sayfaların arasında kaybolmak gibidir; her cümlede yeni bir dünya, her paragrafta farklı bir renk buluruz.      Kimi zaman, bu anlamı bir çocuğun masum bakışında ararız, kimi zaman ise bir yaşlının derin gözlerinde. Herkes kendi yolculuğunda, kendi efsanesini oluşturur. Kimi, sevginin ve dostluğun sıcaklığında bulur anlamı, kimi ise yalnızlığın derinliklerinde keşfeder kendini, kimi ise Yaratıcının gölgesinde kendi anlamını bulur.       Düşüncelerimizin gökyüzünde uçuşan kuşlar gibi özgür olduğunu fark ettiğimizde, yaşamın anlamı da bir bulmacadan çok, bir resmin tamamlanmış hali gibi görünür. Her an, her nefes, bir tuvali oluşturur; bizler de bu tuvali renk...
Devamı

İSYANIN FISILTISINDA ADALETİN SECDESİ

Resim
  İSYANIN FISILTISINDA ADALETİN SECDESİ Adaletin gölgesinde kalbim ağır, Yaratanın huzurunda hüküm var. Ne isyan sığar bu küçücük bedene, Ne de suskunluk açar cennetin kilidini. Fısıldar yine ruhumda derin bir yankı, Adaletin terazisi ağır çekmişken, Secde, gerçeği bulduğum tek yer, Sessizce eğilirim secdeye gözyaşıyla. Kaderin çizgisinde yürürken sessiz, Adımlarım ağır, gözlerimde karanlık, Secdeye eğilirken bulurum huzuru, Yaratıcının adaletinde ararım ışığı. Fısıldar ruhum, sönmeyen bir umutla, İsyanım yücelir, göğe yükselir dualarım, Adaletin terazisinde bulurum dengeyi, Yaratıcının merhametinde kaybolurum.
Devamı