Allah ve İnsan-1

      İnsan, yeryüzünde var olduğu günden beri, sürekli bir arayış içindedir. En temel sorusu, “Neden varım?”dır. Bu soru, insanın kendi varoluşunu anlamaya yönelik bir çaba ve Allah'ın yüce kudretini kavrayabilme çabasıdır. Çünkü insan, sınırlı bir varlık olarak, sonsuz olanla, yani Allah ile ilişkisini her zaman sorgular.

     Allah, yaratan, yaşatan, yöneten ve her şeyin sahibidir, kudretiyle her an her şeyin denetimini elinde tutar. Yüce olan Allah'tır fakat insan, Allahın kudretine ne kadar yakın olabilir? İşte burada insanın sınırları devreye girer. İnsan, yaratılan ve aciz olan bir varlık olarak, Allah’ın sonsuz rahmetine muhtaçtır. Her adımında, her düşüncesinde, her duygusunda, Allah’a ihtiyacı vardır. Fakat insan, varlığını sadece bedeniyle sınırlı görmemeli; insanın ruhu da vardır. Ruh, insanı Allah’a daha yakın kılmak için bir araçtır. Bu ruh, Allah’a ulaşma isteğiyle yanar, Allahın emirlerine uygun hareket etmeye çabalar. İnsanın bu çabası, ona hayatın anlamını ve amacını öğretir. Ancak bu çaba, bazen dağılabilir, bazen kırılabilir. Çünkü insan, hata yapmaya, yanlış seçimler yapmaya yatkındır. Bu yanılmalar, Allah’ın sonsuz merhametiyle telafi edilir. Her tövbe, bir dönüşümdür; her dua, bir başlangıçtır; her hata yaratıcının merhametine sığınmadır.

     Allah, insanı kendine yönelmesi ve tanıması için yaratmıştır. İnsan, Allah’ı ne kadar ararsa, Allah'a yaklaşma yolunda adım atarsa, Allah da ona o kadar yakın olur. Bu, bir dua gibi, bir nefes gibi devam eden bir süreçtir. Fakat insan, zaman zaman kendini unutur, dünya ile meşgul olur. İşte o zaman, Allah’ın rahmeti devreye girer ve insana yeniden bir hatırlatma gelir.

      Allah’ın insanla ilişkisi, sadece bir yaratan- yaratılan ilişkisi değil, aynı zamanda bir sevgili-sevilen ilişkisidir. İnsan, Allah’a ulaşmak için elinden geleni yaparken, Allah da ona her zaman merhametini sunar. Bu ilişki, insanın sonsuz huzura ermesini sağlayan bir yolculuktur. İnsan, Allah’ın emirlerine sarıldıkça, yavaşça içsel bir dinginlik ve huzur bulur. Çünkü ne kadar aciz ve sınırlı olsa da, insanın en derin isteği, Allah’a yakın olmaktır.

       İnsan, Allah’a olan bu bağlılık ve sevgiyle hayata anlam verir. Allah ise insana hem yaratan hem de yol gösterendir. Allah'a yönelmekle insan kendi içindeki gerçek huzuru bulur ve Allah'ın büyüklüğü, adaleti ve muazzam merhameti karşısında diz çöker.