Hüzünlü Bir Cümle; Tadı Tuzu Kalmadı Bayramların-1

 Hüzünlü Bir Cümle; Tadı Tuzu Kalmadı Bayramların-1

        Bir zamanlar, bayram sabahları çocuk kahkahalarıyla uyanırdı evler…

Mis gibi sabun kokusu, yeni alınmış ayakkabıların sevinci, annemin elinden çıkan bayram kahvaltısı, ve kalpten kalbe uzanan dualar vardı.

Şimdi?

Bayram demek, uzaklara kaçış oldu. Tatil fırsatı… Boş sokaklar, sessiz camiler...

Ne bayramlaşmalar eskisi gibi, ne de yüreklerde o eski coşku.

Büyüdük…

Ama mesele bu değil. Çocukluğumuzu özlemek de değil yalnızca.

Asıl mesele; modernliğin gölgesinde kaybettiklerimizde. Dini değerlerimizi, Peygamberimizin emanet ettiği bayram ruhunu, gittikçe unutur olduk.

       Sanki ibadet etmek utanılacak bir şeymiş gibi, sanki dini yaşamak geri kalmışlıkmış gibi fısıldıyor birileri…

Ve biz, o fısıltıya kulak verdikçe bayramlarımız da sustu, ruhunu yitirdi.

Bayramları tekrar bayram kılmak, yeniden hatırlamakla mümkün.

       Bir tebessüm, bir dua, bir ziyaretle, Allah'ın emrettiği gibi kaliteli ibadetlerle…

Çünkü bayram; kalpten kalbe kurulan köprüdür, unutulanı hatırlamanın vaktidir, Allah'ın nimetlerine karşı şükürdür.


Bu blogdaki popüler yayınlar

Allah ve İnsan-1

Hayatın Eski Sırlar Kütüphanesi: Hayatın Anlamı Nedir ?

İSYANIN FISILTISINDA ADALETİN SECDESİ