Hüzünlü Bir Cümle; Tadı Tuzu Kalmadı Bayramların-2

Hüzünlü Bir Cümle; Tadı Tuzu Kalmadı Bayramların-2

        Eski zamanlarda dualarla açılırdı bayram sabahları, şimdi bildirim sesleriyle. Gözyaşıyla yıkanırdı eller, şimdi selfie ışığında kayboluyor o eski ellerin hüznü.

       Bayramlar eskiden annemin kalbinde pişerdi, şimdi otellerin açık büfesinde yavanlaşıyor.

       Parklar, tatil beldeleri dolu, yollar kilit ama evler bomboş. Dede bekliyor kapıda, torun tatil rotasında.

      Anne sofrayı seriyor ama sandalyesi hep eksik. Baba ellerinde bayram harçlığı kimse harçlığın aslında çocuklara cömertliği aşılamak amacıyla verildiğini bilmez, kimse fark etmiyor artık o bir çift mahzun gözü, ne de titreyen bir sesin içinde saklı kalan "Hoş geldin"i…

      Bayram namazları, artık erkenden dönülen bir angarya, peygamber efendimizin (sav) gülümsediği o kutlu sabahlar, şimdi yobazlıkla yaftalanır oldu. 

       Ekranlarda başka bir bayram sabahı ile açılır; Soğuk veriler, siyah puntolar ve alt yazıda hiç susmayan bir ağıt:

“Bayram boyunca şu kadar can, bu kadar kaza...”

Sanki trafik, sadece bayramda akar. Sanki direksiyonlar, sadece o gün azapla döner.

Sanki ölüm, sadece bayram sabahları kalkar yatağından. Bilinçaltına işlenir;

Bayram = Kaza.

Bayram = Ölüm.

Bayram = Kan.

Ve zamanla,

Bayram = Korku, nefret olur.

Kimse sormaz: Yılın geri kalan 360 günü yok mu bu yollar? Yok mu bu direksiyon başında uyuyanlar, alkolle kirlenen refleksler?

       Sonra ekranlarda başka bir perde açılır, Kurban Bayramı hedef tahtasındadır. Yine ekranlar parlar ama bu kez başka bir kinle. Kesilen hayvanlar gösterilir ama sanki bu dünya sadece bir gün hayvan keser gibi. Oysa her gün mezbahalarda can verilir, paketlenip market raflarına çıkar.

Ama kimse göstermez onları. Çünkü orada “ticaret” vardır. Buradaysa “ibadet.” Ve işte rahatsız eden budur aslında. Dine duyulan o sinsi öfke, O gizli aşağılama, kanıksatılmak istenen şu sessiz kin: “İbadet öldürür, ibadet can yakar.”

       Böyle böyle büyür fısıltılar. Kurban, dinin ve huzurun sembol değil de suç gibi sunulur. Bayram, sevinç değil de sanki ceza günü olur. Ve o çok izlenen ekranlar, sadece haber vermez; zihin şekillendirir, inancı örseler, vicdanı yönlendirir.

       Ama biz biliriz. Bayram; Allah tarafından hayatın kutsandığı bir gündür. Bayram; paylaşma, dua etmenin, yoksulu gözetme, kucaklaşma ve affetme günüdür, Kurbanla nefsini, kinini, kibiri kesmenin adıdır.

      Bayram, yüzümüzü güldürmeye utanır hale geldi. "Bayramınız mübarek olsun" mesajı, bir zincir gibi kopyala-yapıştır…Ruh yok, niyet yok, yürek yok.

       Allah'ın bize emanet ettiği bu güzel günler, artık vitrin süsü gibi; bakılıyor ama hissedilmiyor.

       Gelin kucaklaşarım bu bayram bir dua gibi olsun. Sosyal medya mesajlarını değil, ellerimizi, kalplerimizi uzatalım birbirimize.

      Büyüklerin ellerinde hâlâ dua var, hâlâ umut var…Onları boş bırakmayalım.

       Gelin kucaklaşarım bayramları değersizleştiren şeker bayramı ve et bayramı demeyi bırakalım, bayramların ruhuna uygun olarak Ramazan Bayramı ve Kurban Bayramı diyerim, Teşrik tekbirlerini utanarak değil haykırarak söyleyelim kainat titresin.

       Bu bayram bir dönüş olsun; tatil değil, tevazuya; yolculuk değil, yuvaya; paylaşım değil, yakınlığa. Haydi hep birlikte, bu bayramı Allah’ın emrettiği gibi, hakkıyla, hakkaniyetle ve en önemlisi, kaliteli bir ibadet gibi yaşayalım.

Bu blogdaki popüler yayınlar

Allah ve İnsan-1

Resim
  Allah ve İnsan-1       İnsan, yeryüzünde var olduğu günden beri, sürekli bir arayış içindedir. En temel sorusu, “Neden varım?”dır. Bu soru, insanın kendi varoluşunu anlamaya yönelik bir çaba ve Allah'ın yüce kudretini kavrayabilme çabasıdır. Çünkü insan, sınırlı bir varlık olarak, sonsuz olanla, yani Allah ile ilişkisini her zaman sorgular.      Allah, yaratan, yaşatan, yöneten ve her şeyin sahibidir, kudretiyle her an her şeyin denetimini elinde tutar. Yüce olan Allah'tır fakat insan, Allahın kudretine ne kadar yakın olabilir? İşte burada insanın sınırları devreye girer. İnsan, yaratılan ve aciz olan bir varlık olarak, Allah’ın sonsuz rahmetine muhtaçtır. Her adımında, her düşüncesinde, her duygusunda, Allah’a ihtiyacı vardır.  Fakat insan, varlığını sadece bedeniyle sınırlı görmemeli; insanın ruhu da vardır. Ruh, insanı Allah’a daha yakın kılmak için bir araçtır. Bu ruh, Allah’a ulaşma isteğiyle yanar, Allahın emirlerine uygun hareket etmeye ç...
Devamı

Hayatın Eski Sırlar Kütüphanesi: Hayatın Anlamı Nedir ?

Resim
  Hayatın Eski Sırlar Kütüphanesi: Hayatın Anlamı Nedir ?      Hayat, gökyüzündeki yıldızlardan düşmüş bir toz parçası gibi parlar, her biri kendi yıldız haritasını çizer. Ve biz, bu göklerin altında, kendi pusulamızla dolaşırız. Yaşamın anlamını aramak, bir masal kitabını çevirirken sayfaların arasında kaybolmak gibidir; her cümlede yeni bir dünya, her paragrafta farklı bir renk buluruz.      Kimi zaman, bu anlamı bir çocuğun masum bakışında ararız, kimi zaman ise bir yaşlının derin gözlerinde. Herkes kendi yolculuğunda, kendi efsanesini oluşturur. Kimi, sevginin ve dostluğun sıcaklığında bulur anlamı, kimi ise yalnızlığın derinliklerinde keşfeder kendini, kimi ise Yaratıcının gölgesinde kendi anlamını bulur.       Düşüncelerimizin gökyüzünde uçuşan kuşlar gibi özgür olduğunu fark ettiğimizde, yaşamın anlamı da bir bulmacadan çok, bir resmin tamamlanmış hali gibi görünür. Her an, her nefes, bir tuvali oluşturur; bizler de bu tuvali renk...
Devamı

İSYANIN FISILTISINDA ADALETİN SECDESİ

Resim
  İSYANIN FISILTISINDA ADALETİN SECDESİ Adaletin gölgesinde kalbim ağır, Yaratanın huzurunda hüküm var. Ne isyan sığar bu küçücük bedene, Ne de suskunluk açar cennetin kilidini. Fısıldar yine ruhumda derin bir yankı, Adaletin terazisi ağır çekmişken, Secde, gerçeği bulduğum tek yer, Sessizce eğilirim secdeye gözyaşıyla. Kaderin çizgisinde yürürken sessiz, Adımlarım ağır, gözlerimde karanlık, Secdeye eğilirken bulurum huzuru, Yaratıcının adaletinde ararım ışığı. Fısıldar ruhum, sönmeyen bir umutla, İsyanım yücelir, göğe yükselir dualarım, Adaletin terazisinde bulurum dengeyi, Yaratıcının merhametinde kaybolurum.
Devamı